Solar Lights uitdelen

Vanavond zijn we weer in Choma, in Sylvia's Lodge. Helaas hebben we niet dezelfde kamers als de vorige keer. Maar deze zijn ook goed en goedkoper. Wat wel vervelend is is dat er geen stroom is. Ze zeggen ons dat er om 22 uur weer power is. Dan kan op de kamer de airco aan, want het is hier binnen ver over de 30 graden. En buiten wil je niet zitten vanwege de muggen en andere beesten. Maar ja, dat is Afrika en dat is avontuur.
Om 10 uur zijn we vertrokken bij Jolly Boys in Livingstone. Eerst pinnen, dan tanken. Het bekende ritueel. Vandaag hebben we niet veel km's voor de boeg dus gaan we de laatste lampen en knuffels proberen uit te delen. Nog steeds hebben we " onze school " van 8 jaar geleden niet gevonden, maar we blijven hopen.
De eerste afrit die we nemen voert ons diep het binnenland in. Echt weer een 4x4 weg . Erg smal met veel kuilen en obstakels. Maar uiteindelijk komen we bij een school. De kinderen zijn erg nieuwsgierig wat we komen doen maar ook een beetje bang. Met moeite vinden we er een die wat engels verstaat want we zien geen leraren. Dat klopt want tussen de middag is er geen les. De kinderen eten dan. Een meisje gaat de leraar halen . Dat duurt lang en Erik en ik wachten. Rianne en Angelique hebben bij de auto steeds meer kinderen om zich heen en langzaam wordt er wat contact gemaakt. Na een tijd komt er een mijnheer aanlopen. Hij is het hoofd van de school. Hij legt uit dat de andere lerearen naar de stad zijn om dingen voor de school te kopen. De school heeft een echte regio functie. Er zitten 500 leerlingen op uit 15 dorpen.
We leggen onze bedoeling uit en vragen hem om voor ons de distributie te doen van solar lights voor hen die het het hardst nodig hebben.
later legt hij dat ook en aan de kinderen uit en vertelt dat de school een commissie heeft die over de eerlijke verdeling van giften gaat.Dat zit dus goed.
Graag poseren de kinderen met de lampen. Dan moeten ze naaar het kantoor en hij zegt tegen degenen die ze wegbrengen dat ze geteld zijn !
In de auto hebben we twee voetballen en de school heeft een groot voetbalveld. Een echte voetbal is hier een luxe. Op de ruwe velden gaan ze ook gemakkelijk kapot. We halen een bal uit de auto en er gaat een oorverdovend gejuich op. De kinderen zijn niet te houden. De leraar maakt snel twee ploegen en op het heetst van de dag ( het is vandaag 38 graden) wordt er gevoetbald dat het een lust is. Rianne en Erik doen mee. Pet af! Wij kijken met de meester toe vanuit de schaduw. We geven hem als reserve ook de andere voetbal. Ze waren voor Greenhill bestemd, maar in Lusaka vinden we vast wel weer nieuwe.
Natuurlijk wordt weer gevraagd in het gastenboek van de school te schrijven en vooral te noteren wat we hebben gegeven en hoe de afspraken zijn. Een mooi systeem dat we ook bij andere scholen tegen kwamen. We noteren ook mijn emailadres en hij belooft fots's te sturen van het uitdelen van de lampen. Het is merkwaardig dat internet hier soms wel beschikbaar is maar allerlei basisbehoeften niet.
Als Erik en Rianne uitgeput en bezweet naar de auto komen, nemen we afscheid en zwaaiend naar alle kinderen rijden we terug naar de hoofdweg. En de kinderen voetballen gewoon door. Onderscheid moet er zijn. Leve de airco in de auto, hoe matig die ook is.
We maken nu even flink wat km's en vlak bij Choma duiken we weer het binnenland in. Via google earth heeft Erik een volgende schoool ontdekt. Die ziet er nogal verlaten uit en we rijden nog een stuk door . Dan komen we weer in een dorp. Na wat vragen komt Erik bij de "headman" terecht en hij spreekt goed engels. Hij begrijpt onze uitleg en bedoeling, maar kan niet mee lopen door het dorp omdat hij oud en te slecht terbeen is. Er worden een engelssprekende man en zijn zoon aangewezen en die leiden ons rond. Het dorp blijkt te bestaan uit 14 farms. We gaan bij zo'n 9 farms langs. Steeds weer is de kunst uit te zoeken wie de eigenaar van een huis is en dan een lamp te geven, volgens het principe "one house , one light". Ook zijn er veel kinderen die met plezier knuffels , auto's en tassen in ontvangst nemen. Een typische meisjes tas gaat naar een wat oudere jongen omdat de bewoners zeggen dat hij het nodig heeft voor school. We treffen een vrouw met allemaal schoolspullen. Boeken, schriften etc. Zij is de lerares, en zegt drie plaatsen te hebben waar les wordt gegeven. We geven haar drie lampen.
Het wordt laat en de vermoeidheid slaat toe. We gaan terug naar de chief en geven hem een lamp mét usb aansluiting zodat telefoons bij hem kunnen worden opgeladen. Ook laten we voor de overgebleven farms lampen achter die hij zal geven aan de juiste personen.
We gaan ook hier weer terug naar de weg , uitgezwaaid door enthousiaste dorpelingen.
Onderweg komen we nog groepen kinderen tegen. Aan de eerste groep willen we de laatste knuffels geven, maar als we stoppen lopen ze geschrokken weg. We kunnen geen contact maken. Jammer. Verderop langs de weg komt ons een ossenwagen tegen met veel kinderen. Zij willen maar wat graag knuffels hebben en zo delen we de laatste voorraad uit.
Na een korte rit komen we in ons hotel. Nu maar hopen dat er snel stroom is.
Morgen rijden we naar Lusaka. Onderweg zullen we de laatste solar lights uitdelen.
Lusaka is ook onze laatste stopplaats in Zambia. We blijven drie nachten in backpackers en zullen vandaaruit nog wat regelen voor Greenhill en onze bagage ordenen en inpakken voor de terugreis aanstaande zondag......