lilongwe

Vanavond schrijf ik in Mabuya Camp in Lilongwe, de hoofdstad van Malawi. Het is een schril contrast met gisteren, het Crocs Nest in Flatdogs. Maar dat is het avontuur.
Dit is een echt backpackers hotel. Wij hebben een kamertje waar net een tweepersoonsbed met muskietennet in past. Het is luxe want we hebben ook een eigen toilet, wastafel en douche. Zie de foto's. Erik en Rianne slapen in een romantisch A-frame huisje en maken van het openbare sanitair gebruik. We hebben net in het restaurantje eenvoudig maar lekker gegeten. Dat moest vroeg want de koks kunnen hier niet slapen en moeten nog thuis zien te komen.
Om hier te komen zijn we om 10 uur uit Flatdogs vertrokken. De laatste dag was Rianne jarig maar die begon ook om 6 uur met de eerste gamedrive. Om 16 uur was de avond drive en toen hebben we de hyena gezien en een enorme groep olifanten. Ze aten vruchten van een wilde mangoboom. In die boom zitten veel apen en die gooien de vruchten naar beneden en de olifanten eten die dan op.Het was een hele familie met ook jonkies. Een prachtig gezicht.
s'-avonds aten we weer in ons eigen Crocs Nest. Toen het dessert werd gebracht kwamen ze zingend binnen met een chocolade taart met daarop Happy birthday Rianne ! Erik had dat maanden geleden met ze geregeld. Het was een groot succes. Vandaag mochten we uitslapen en hebben we alles ingepakt. Om 10 uur gingen we op weg naar Chipata. 8 jaar geleden was dat een moeilijk begaanbare dirtroad. Nu is het een prachtige asfaltweg en dus waren we er zo. Na Chipata is de grens met Malawi en toen begon de pret. De taken waren als volgt verdeeld: Angelique en ik in de auto en Erik en Rianne doen de formaliteiten. Eerst waren we bij de Zambiaanse grens. Daar moesten in alle paspoorten stempels gezet om ons uit te boeken uit Zambia. We hebben op het vliegveld al een "multiple entry " visum gekocht, anders zou nu ons visum afgelopen zijn. ( kosten toen : $80,- p.p.) Vervolgens moest de auto uit Zambia geexporteerd worden. De auto heeft ook een soort visum. Daarvoor had het verhuurbedrijf ook een soort "multiple entry visum" moeten regelen en dat hadden ze niet gedaan dus veel papierwerk. Toen mochten we het land uit. 50 meter verder was de Malawische grens. Daar moesten per peroon twee formulieren worden ingevuld om visa aan te vragen. ( kosten $75,- p.p.) Dat heeft Rianne gedaan en Angelique en ik zijn ombeurten naar binnen gegaan om te tekenen.Erik was ondertussen bezig voor de auto. Die moest worden invoerd in Malawi. Dat gaat met vier formulieren. Er lopen daar jongens die je wat geld geeft en je sneller door het systeem helpen.Erik had in niemandsland geld gewisseld bij een van de tientallen geld wisselaars want anders kun je niet betalen voor de auto invoer. De visa gaan wel met dollars. Tenslotte moest en nog een sticker op de autoruit komen van een verplichtte soort WA verzekering. We denken dat het meer op wegenbelasting lijkt maar het heet insurrance.
Samenvatting: na bijna twee uur waren we in Malawi. We barstten van de honger want het geheel speelde zich tussen de middag af.
Na nog eens een half uur rijden was er een schaduwplek om te stoppen en wat brood klaar te maken, dat we even tevoren bij De Spar hadden gekocht. Een dronken bedelaar vescheen als uit het niets. Hij bleef zeuren om geld. We hebben hem water gegeven en na een kwarteier gaf hij de moed op,
Alles bij elkaar een enerverende dag. We blijven twee dagen in Lilongwe en dan gaan we naar Mayoka Village aan Lake Malawi. Dat wordt onze " vakantie in de vakantie".
Verder plannen hebben we nog niet. We zijn nu afgeweken van ons plan om naar noord Zambia te gaan omdat ondanks onze prachtige auto, alle lokale mensen ons dringend hebben afgeraden de route 05 te nemen omdat die te onbegaanbaar zou zijn. Dat moeten we serieus nemen. Een beetje avontuur is mooi, maar we gaan de problemen niet opzoeken. Nu lekker relaxen hier en morgen de stad in. Weltrusten.