Greenhill

Vandaag hebben we Greenhill bezocht.We zouden s-morgens eerst " even" geld halen om de lampen te betalen en voor huishoudgeld. Dat is dan een aanzienlijk bedarg dus je gaat niet pinnen maar in de bank zelf. We kozen voor  een grote bekende bank: Bar clay. Naar binnen via een sluis. Zeer veilig. En dan in de rij. Toen we 20 minuten later aan de beurt waren en 40000 Kwacha vroegen werd het een probleem. Uiteindelijk kwam de chef en zei dat ze zowel mijn ING pas als de Mastercard niet accepteerden. Daarvoor moesten we naar een andere bank: Stanbic. Daar helzelfde ritueel. Na weer 20 minuten werd het duidelijk dat je zowel in als buiten de bank met één pasje maar 4000 Kwacha kunt opnemen. Dus naar buiten en pinnen met alle pasjes die we hebben en dan hebben we nog niet genoeg geld voor de lampen. De lampen firma mag alleen maar cash Zambiaans geld aannemen. Toen hebben we de lampen een dag verschoven naar morgen en zijn naar Greenhill gegaan, want we waren al laat. Ze hadden voor de hele dag een fantastisch programma voor ons gemaakt. Het begon met ontvangst met zang en dans. Er stond een overdekte tafel met stoelen. Rerst een hele tour over het hele terrein. Er was heel veel bijgebouwd. Toiletten, een cilnic, en drie klaslokalen. Allemaal gesponsord door buitenlanders. De lokalen die Erik heeft laten bouwen waren in goede staat en zij waren er nog steeds lyrisch over. De stapelbedden waren weer grotendeels enkel maar in goede staat. Maar het mooiste en belangrijkste waren de mensen. Ze zijn zo enthousiast en lief. Ze maakten ons nog eens duidelijk dat hun vreugde voortkwam uit het feit dat wij kwamen en niet omdat we iets mee zouden nemen.

Gisteravond hebben we Steriah en Paul hun cadeautjes gegeven én een laptop voor de school. Ze waren er heel blij mee. De school moet van de overheid via een software programma examens gaan afnemen en hun pc was gecrasht.  Ze kunnen nu mee blijven doen. De school is enorm gegroeid en heeft veel meer erkenning gekregen door al deze verbeteringen. 

Aan alle dansen , waar wij aan mee moesten doen, was er een maaltijd. Echt Zambiaans, met Nchima en kip en aardappelen en salade.Het was lekker. De hele dag door drinken we Mosi Bier. Daarna was er een bijeenkomst buiten in een cirkel die het eerste klaslokaal vormde. Daar hebben alle leraren en de kinderen van Steriah en Paul verteld wat zij deden . Indrukwekkende verhalen van moeduge mensen met een passie voor de school en het geven van kansen aan kinderen. Mooi was om het verhaal te horen van Joseph. Hij is opgeleid op Greenhil en daarna naar de universiteit gegaan. Nu is hij leraar op Greenhill. Hij zegt letterlijk? " ik kom teruggeven wat ik hier gekregen heb". Iedereen blijft je bedanken en je wordt er verlegen van. Ook wij moesten over onszelf vertellen. Toen Angelique vertelde dat haar moeder was overleden werd er onmiddellijk besloten een moment van stilte te houden en daarna werd er een lied voor haar gezongen. Een zeer emotioneel moment.

Natuurlijk heeft Erik ook Little Erick ontmoet, de kleinzoon van Steriah die naar hem genoemd is. 

Dit is geen  compleet verslag , maar het was een prachtige en mooie dag en alleen dit was de lange reis al waard.voor het afscheid hebben we nog knuffels en schoolspullen uitgedeeld en het was moeilijk om weg te gaan.  We hebben natuurlijk beloofd om nog een keer langs te komen. Dat wordt over 3 weken.

Nu zijn we in Backpackers en gaan eten en vroeg naar bed. Het is bewolkt en 30 graden, en dat is vermoeiend. 

Morgen de lampen halen en boodschappen d ooken voor de reis naar het noorden.