De laatste dag in Mayoka

Vandaag is onze laatste dag in Mayoka. We hebben twee dingen gedaan. Vanmorgen zijn we weer naar de houtsnijders geweest. Er waren nog een paar dingen die we wilden hebben. Het grootste deel hebben we geruild tegen twee mobiele telefoons. Dat is hier heel gewoon. Ook vandaag kwamen er weer handelaren in de auto kijken en vragen of we niet een tas willen ruilen etc.
Aan Catharine, de eigenaresse, heb ik vanmorgen gevraagd, wat het enorme complex net buiten Nkhata was. Als we er langs rijden zien we een ommuurd complex dat er prachtig uit ziet. Er staat 10-tallen gebouwen, met mooie warmwater wisselaars op het dak, en alles keurig in de verf. Gebouwen met alle ramen met glas . Prachtig. Maar er staat niets bij. Het blijkt het nieuwe districsziekenhuis te zijn. Het gebouw en de inrichting is helemaal klaar. De regering heeft alles betaald. Het huidige ziekenhuis is echt op! Maar...... er is geen geld voor de exploitatie van het nieuwe ziekenhuis. Ze zouden de elektriciteit niet eens kunnen betalen. Zij denk dat het volgende maand misschien geopend wordt. Ze weet dat in ernstige gevallen ze er wel eens iemand heen brengen. Treurig !
Vanmiddag hebben we een privé boottocht gedaan op het meer. Natuurlijk begon het een uurtje later. De boot was een gehuurde vissersboot. We hadden een stuurman en werden begeleid door Captain Gift. Die zit elke avond hier aan de bar. Niet verwonderlijk dus dat hij wat later was.
Na een stuk varen kwamen we bij bij een rotswand waar de zeearenden wonen. Gift kan fluiten op een bepaalde manier om contact met ze te maken. Dan steekt hij een visje op een bamboe stokje. Daarmee zwaait hij boven zijn hoofd en vervolgens gooit hij het in het water met een boog, dan zien de zeearenden ze goed en blijft het drijven. Vervolgens zeilt de zeearend van de helling naar beneden en pakt met zijn poten de vis op. Een indrukwekkend gezicht.
Een aantal keren herhaalt zich dit spel en het is adembenemend.
Dan varen we verder naar een andere baai. Daar is een steile wand met rotsen die recht uit het meer opstijgen. Het is er erg diep . De bedoeling is om naar boven te klimmen over de rotsen en dan er af te springen. Dat kan op 2, 4 of 5 meter hoogte. Angelique blijft in de boot om foto's te maken. Captain Gift klimt als een klimgeit naar boven en duikt met een sierlijke duik naar beneden. Erik springt ook met een grote plons. Rianne en ik hebben hoogtevrees, maar we zijn niet bang.
Tot we boven staan en zien dat het toch wel erg hoog is. Maar de rotsen zijn ook heet en terugklimmen is niet echt een optie. Na enige tijd haal ik diep adem en ga. De klap is enorm maar het is wel sensatie. Na een tijdje kiest Rianne een wat lager punt en springt als derde.
Gift slooft zich nog een keer uit en klimt in een over de rots hangende boom. Daar gaat hij op de uiterste tak staan. Plukt een mango die hij in zijn mond stop en komt head down naar beneden. Daarna eet hij lachend in de boot de mango op.
we starten weer en gaan terug naar de zeearenden. Het wordt al was donkerder en met dit licht zijn er betere foto's te maken. Rianne en Angelique, leren hoe ze de vissen moeten rondzwaaien en gooien. Dat wordt een groot succes. Angelique gooit echt heel dicht bij de boot en de zeearend pakt hem echt 1 meter naast de boot. Spectaculair!
Dan wordt het tijd om terug te varen. In het restaurant praten we nu na over deze mooie dag en spreken we af om morgen naar Lilongwe te vertrekken.
Er wordt weer pizza gemaakt, maar alleen Toon neemt dat. De anderen nemen butterfish. Het leven is mooi!